Jeżeli chcecie zobaczyć, mało znane zdjęcia historyczne które bardzo często są cenzurowane ze względu na ich szokujące treści – zapraszamy do lektury tego artykułu!
1. Księżna Diana tuż po wypadku w Paryżu (1997)
31 sierpnia 1997 o godz. 0:24 w Paryżu, Mercedes S 280 uderzył w 13. filar tunelu Alma. Samochód, wiozący księżną, uciekał przed paparazzi w trakcie drogi z hotelu Ritz Paris (własności Mohameda Al-Fayeda) do apartamentu przy ulicy Arsène Houssaye. Siedzący po lewej stronie pojazdu, kierowca Henri Paul i Dodi Al-Fayed zginęli na miejscu. Ranni zostali: Diana i ochroniarz Dodiego, Trevor Rees-Jones. Księżna była przytomna i do ośmiu otaczających ją paparazzich (niektórzy robili zdjęcia) powtarzała „O mój Boże” i „Zostawcie mnie w spokoju”. Wbrew wcześniejszym nieprawdziwym informacjom, żaden z pasażerów nie miał zapiętych pasów bezpieczeństwa.
Pierwszej pomocy udzielił księżnej doktor Frédéric Mailliez, który 31 sierpnia o godzinie 0:26 przejeżdżał pod tunelem Alma. Zeznał on, że na tylnym siedzeniu rozbitego Mercedesa znalazł kobietę, która była bardzo osłabiona, jęczała. Ranna nie miała jednak kłopotów z oddychaniem i była przytomna. Wobec braku krwotoków, wydawało się również, że odniesione obrażenia nie będą stanowiły zagrożenia dla życia kobiety. Po udzieleniu pierwszej pomocy i telefonie na pogotowie, doktor Mailliez odjechał z miejsca wypadku, nie zdając sobie sprawy, kim była ranna (z jej słów domyślił się jedynie, że to osoba anglojęzyczna).
O godzinie 1:00 w nocy księżna została przewieziona do szpitala La Pitié-Salpêtriére, gdzie podjęto próby ratowania jej życia i zdrowia. Wewnętrzne obrażenia okazały się jednak zbyt rozległe. Diana zmarła o godzinie 4:00 w niedzielę, 31 sierpnia 1997 roku. Miała 36 lat.
2. Pogrzeb króla Jerzego VI w 1952 r.
Wojna wywarła negatywny wpływ na zdrowie króla. Po wojnie pogorszyło się ono z powodu częstego palenia. W marcu 1949 roku Jerzy przeszedł operację nogi, aby uniknąć gangreny z powodu zakrzepicy. Latem 1951 zdiagnozowano u niego raka płuc i gardła. 26 września król poddał się kolejnej operacji, w wyniku której usunięto mu lewe płuco i lewą gałąź nerwu krtaniowego wstecznego, co spowodowało znaczną zmianę głosu króla.
Jerzy VI zmarł we śnie 6 lutego 1952 roku, w swojej rezydencji w Sandringham. Został pochowany 15 lutego w kaplicy św. Jerzego na zamku w Windsorze. W 2002 roku obok niego spoczęły jego żona Elżbieta i córka Małgorzata.
3. Pogrzeb Króla Ryszarda III (2015)
Ciało króla zostało pochowane w miejscowym klasztorze franciszkanów, zburzonym w 1538 roku. Dokładne miejsce pochówku króla zostało zapomniane. W 2012 r. naukowcy ocenili, że powinno się ono znajdować pod miejskim parkingiem, ponieważ była to w ostatnich wiekach jedyna niezabudowana duża przestrzeń w centrum miasta. Resztki kościoła i królewskie kości odkryto już po kilku dniach prac.
Podstawową metodą badawczą zastosowaną przez archeologów było datowanie radiowęglowe. Wynikło z niego, że mężczyzna zmarł pod koniec XV lub na samym początku XVI w. W momencie śmierci miał ok. 30 lat. Dane te pasowały do Ryszarda III, który zmarł w 1485 r. w wieku 32 lat. Badania wykazały też, że zmarły odżywiał się przede wszystkim owocami morza, co wskazywało na to, że pochodził z bardzo bogatego rodu. Według naukowców, DNA pobrane ze znalezionych kości pasowało do DNA Kanadyjki Joy Ibsen, bezpośredniej potomkini siostry króla w linii żeńskiej. Od Ryszarda III dzieli ją 17 pokoleń. Szkielet zachował ślady licznych obrażeń odniesionych w walce. Ostrze, najprawdopodobniej halabardy, ucięło kawałek czaszki z tyłu głowy króla. Na czaszce znaleziono także siedem innych obrażeń zadanych Ryszardowi w dniu śmierci. Był on, według archeologów, niezwykle wątłej, niemal kobiecej budowy ciała.
Badania prowadzone po znalezieniu w 2012 roku szkieletu Ryszarda III wykazały, że cierpiał on na skoliozę (skrzywienie boczne kręgosłupa), a nie kifozę (łukowate wygięcie kręgosłupa w stronę grzbietową – garb), jak to opisuje William Szekspir w sztuce Ryszard III.
26 marca 2015 roku odbyła się ceremonia powtórnego pochówku. Szczątki króla złożono w Katedrze Św. Marcina w Leicester, w obecności członków rodziny królewskiej, dygnitarzy i przywódców religijnych. Uroczystości pogrzebowe miały charakter ekumeniczny, anglikańsko-katolicki, ponieważ do rozłamu kościoła w Anglii doszło już po śmierci króla. Liturgii przewodniczyli anglikański arcybiskup Canterbury, Justin Welby i katolicki prymas Anglii i Walii, kard. Vincent Nichols.
4. Czaszka Barbary Radziwiłłówny odkryta w krypcie królewskiej w Wilnie. (1936)
5. Szczątki króla Kazimierza IV Jagiellończyka (1973)
6. Szczątki Jadwigi Andegaweńskiej (1949)
7. Najlepsze fryzury w konkursie, który odbył się w Monachium, 1 maja 1964 roku.
8. Napoleon III (w łodzi ze swoim synem Eugeniuszem Ludwikiem) pozują do portretu wraz z dworem królewskim w Fontainebleau, Paryż, czerwiec 1860 roku.
9. Josephine Baker w bananowej spódnicy z kolekcji „Siła natury”, rok 1927.
10. Urzędnik „Kosmicznego biura turystycznego” przyjmuje zamówienia na loty na Marsa, Saturna, Jowisza i na Księżyc, które miały wystartować z Central Parku w Nowym Jorku 15 marca 1975 roku.
11. Kremacja Gandhiego. Zdjęcie wykonane przez Henriego Cartiera Bressona w 1948 roku.
12. Dzielnica czerwonych latarni w Seulu, w Korei Południowej, oznaczona jako zakazana „off limits” dla amerykańskich żołnierzy. Zdjęcie wykonano w 1945.
13. Cesarz Mutsuhito w pełnym stroju dworskim, rok 1872.
14. Konkurs na najbardziej eleganckie palenie papierosów. Paryż, 1935 r.
15. Historyczny uścisk dłoni przywódców USA i Korei Północnej, 12 czerwca 2018 roku. Do tego czasu przywódcy tych państw nie spotkali się nigdy w historii.
16. Mieszkanka Słowenii szczęśliwa z powodu ogłoszenia niepodległości jej kraju, 1991 r.
17. Prezydent Rosji Borys Jelcyn wita gości na przyjęciu dla głów państw na Kremlu, 9 maja 1995 r.
18. Uliczna sprzedaż erotycznych magazynów, Moskwa, 1992 r.
19. Pojmanie przez policję profesora Uniwersytetu Concordia w Montrealu Valery’ego Fabrikanta. Kanada, 24 sierpnia 1992 roku.
Fabrikant urodził się w żydowskiej rodzinie na Białorusi. Pracował w Rybińskim Lotniczym Technologicznym Instytucie, ale zwolniono go z powodu konfliktów z kolegami i przełożonym. Wyemigrował do Kanady ze Związku Radzieckiego w 1979 roku. Od 1980 roku pracował na Uniwersytecie Concordia jako profesor inżynierii mechanicznej. 24 sierpnia 1992 roku zastrzelił 4 kolegów i ranił kolejnego. Jako powód swego czynu Fabrikant podawał, że profesorowie chcieli doprowadzić do zwolnienia go z pracy, a także iż przypisywali sobie współautorstwo prac naukowych innych naukowców, m.in. Fabrikanta. Morderca został skazany na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego przed dniem 24 sierpnia 2017 r.